Kiedy zaszczepić się na grypę?

Największy wzrost zachorowań na grypę przypada na okres od października do maja kolejnego roku.

Szczepienie przeciwko grypie warto zrobić zanim rozpocznie się sezon zwiększonej zachorowalności (wrzesień / październik). Jeżeli jednak nie zdążyłeś zaszczepić się przed sezonem epidemicznym, nadal możesz przyjąć szczepionkę przez cały czas trwania okresu infekcyjnego.

Jak często należy się szczepić na grypę?

Szczepienie przeciwko grypie powinno odbywać się co roku.

Konieczność corocznego szczepienia wynika ze zmienności antygenowej szczepów wirusów grypy.  Światowa Organizacja Zdrowia(WHO) na bieżąco bada krążące w środowisku szczepy wirusa grypy. Jeżeli w środowisku pojawia się nowy, to WHO wydaje uaktualnione zalecenia dotyczące składu szczepionki. Zatem preparat uodparniający przeciwko grypie jest stale ulepszany i monitorowany, dzięki temu regularne szczepienie zwiększa i poszerza ochronę przed wirusami.

Wirusy grypy – czym się różnią?

Wirus wywołujący grypę to wirus z rodziny Orthomyxoviridae, który występuje w trzech postaciach – typ A, typ B i typ C. Z badań wynika, że najwięcej zachorowań jest skutkiem zakażenia się wirusami typu A i B. Zakażenie spowodowane typem C ma łagodny przebieg i bardzo rzadko powoduje epidemie.

Typ A wirusa charakteryzuje się stale występującymi mutacjami, które skutkują koniecznością corocznej zmiany składu szczepionek przeciwko grypie. Z kolei typ B wirusa jest bardziej stabilny i nie cechuje się tak znaczną zmiennością. W przypadku wirusa grypy typu B istotne dla nas będzie to, że w jego obrębie występują dwa podtypy – Victoria i Yamagata. Co ważne, oba te podtypy często były odpowiedzialne za dużą część zachorowań podczas kilku ostatnich sezonów epidemicznych grypy.

Kto powinien zaszczepić się przeciw grypie?

Szczepienia na grypę powinny być dostępne dla wszystkich chętnych, ale szczególnie są one zalecane dla osób z grupy ryzyka oraz grup osób narażonych na kontakt z wirusem, czyli:

• Dzieciom od ukończenia 6. miesiąca życia:
  • zdrowym do ukończenia 18. roku życia, zwłaszcza w wieku 6-60 miesięcy,
  • przewlekle chorym dzieciom i osobom dorosłym, szczególnie chorującym na niewydolność układu oddechowego, astmę oskrzelową, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, niewydolność układu krążenia, chorobę wieńcową (zwłaszcza po przebytym zawale serca), niewydolność nerek, nawracający zespół nerczycowy, choroby wątroby, choroby metaboliczne, w tym cukrzycę, choroby neurologiczne i neurorozwojowe,
  • z grup ryzyka (do ukończenia 18. roku życia), zwłaszcza zarażonym wirusem HIV, ze schorzeniami immunologiczno-hematologicznymi, m.in. małopłytkowością idiopatyczną, ostrą białaczką,
  • z wadami wrodzonymi serca, np. niewydolnością serca,
• kobietom w ciąży lub planującym ciążę,
• osobom z obniżoną odpornością (w tym po przeszczepie tkanek) i chorym na nowotwory układu krwiotwórczego, osobom po transplantacji narządów,
• osobom powyżej 55. roku życia,
• osobom mającym bliski kontakt zawodowy lub rodzinny z dziećmi do ukończenia 6. miesiąca życia oraz z osobami starszymi lub przewlekle chorymi,
• uczniom i studentom szkół i uczelni medycznych, pracownikom ochrony zdrowia, szkół, handlu, transportu, funkcjonariuszom publicznym,
• pensjonariuszom domów opieki spokojnej starości i innych zakładów opiekuńczo-leczniczych.

Źródło: Program Szczepień Ochronnych na rok 2022 – Główny Inspektorat Sanitarny – Portal Gov.pl (www.gov.pl)